Cervicale myelopathie is een degeneratieve verandering in de wervelkolom die kan resulteren in het aantasten van het neurologische functioneren van de ledematen. Een van de meest interessante kenmerken van deze aandoening is dat deze door meerdere verschillende scenario's kan worden veroorzaakt. Indien onbehandeld kan cervicale myelopathie degeneratief zijn en leiden tot problemen met coördinatie, mobiliteit en dagelijkse activiteiten. Hoewel de aandoening veel voorkomt bij oudere generaties, zijn er ook andere gevallen waarin deze aandoening op jongere leeftijd kan optreden. Laten we nu eens dieper ingaan op dit type myelopathie en enkele van de beschikbare behandelingsopties onderzoeken.
Het is eerst belangrijk om te begrijpen dat deze myelopathie het gevolg is van cervicale stenose. Met andere woorden, het kan aanwezig zijn naast typische stenose. Stenose wordt eenvoudigweg gedefinieerd als een vernauwing van het kanaal waarin het ruggenmerg zich bevindt. In het geval van myelopathie zijn de symptomen doorgaans minder van voorbijgaande aard in vergelijking met een standaard stenose van de wervelkolom. Myelopathie kan ook moeilijker te behandelen zijn, omdat de oorzaken ervan behoorlijk gevarieerd zijn.
Zoals eerder vermeld, kunnen er veel omstandigheden zijn die tot het ontstaan van deze aandoening leiden. Enkele van de meest voorkomende zijn:
Herniatie en spondylose kunnen behandelingsopties hebben met behulp van een wervelkolomchirurg of een neurochirurg. Zoals u zich kunt voorstellen, kunnen veel van deze symptomen zich later in het leven manifesteren, wanneer de wervelkolom zwakker is of het immuunsysteem al is aangetast.
De comorbiditeit van myelopathie naast spinale stenose kan problemen veroorzaken bij het diagnosticeren van de symptomen. Kortheidshalve zullen we ons hier alleen bezighouden met de indicatoren die overheersen bij myelopathie (terwijl deze ook aanwezig KUNNEN zijn bij een stenose). Een handvol van de meest voorkomende symptomen zijn:**
Onhandigheid en een algemeen gevoel van lichamelijke malaise zijn in veel gevallen vaak aanwezig. De progressie van deze ziekte varieert van patiënt tot patiënt en niet iedereen zal al deze symptomen ervaren. Het is interessant om te zien dat pijn in één of beide armen er normaal gesproken toe zal leiden dat iemand een behandeling zoekt, omdat deze symptomen soms een weerspiegeling kunnen zijn van een hartaanval.
Hoewel dit inderdaad een afzonderlijke medische aandoening is, kan een nauwkeurige diagnose soms een uitdaging zijn. Dit komt grotendeels door het feit dat de presentaties variëren en dat er meerdere onderliggende oorzaken kunnen zijn. Er worden daarom verschillende technieken gebruikt om tot een nauwkeurige conclusie te komen. Deze omvatten normaal gesproken een gedetailleerde patiëntgeschiedenis, genetische aanleg en radiografische beeldvorming (röntgenfoto's of CT-scans). De belangrijkste indicatoren zijn een fysieke compressie van het ruggenmerg naast een vernauwing (stenose) van het kanaal zelf.
Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) en post-myelografische computertomografie (myelo-CT) zijn andere methoden die steeds vaker voorkomen vanwege hun vermogen om duidelijkere beelden van de cervicale regio te verschaffen. Deze kunnen ook helpen om de gebieden te benadrukken die door een operatie moeten worden aangepakt. De arts zal gewoonlijk de afzonderlijke symptomen van de patiënt in verband brengen met de plaats waar de vernauwing zich bevindt. Als deze samenvallen, is een nauwkeurige diagnose van cervicale myelopathie mogelijk.
Sommige lichamelijke onderzoeken, zoals het observeren van de diepe peesreflexen in de knie en het buigen van de wijsvinger wanneer de middelvinger wordt "getikt" (de reflex van Hoffman), kunnen ook wijzen op de aanwezigheid van cervicale myelopathie.
Omdat de hoofdoorzaak van deze aandoening druk in het cervicale gebied van de wervelkolom is, bestaan de meeste behandelingen uit het verlichten van de druk. Hoewel ontstekingsremmende medicijnen kunnen worden verstrekt voor kortdurende aandoeningen (zoals na een trauma), is een operatie de meest gebruikelijke optie. Er moet echter rekening mee worden gehouden dat de symptomen na een dergelijke procedure wel of niet kunnen verbeteren. Een geïnformeerde prognose is daarom belangrijk voordat er een beslissing wordt genomen.
De twee belangrijkste opties zijn een operatie via de voorkant van de nek en via de achterkant. Deze worden technisch gezien als:
Er kunnen ook momenten zijn waarop beide methoden tegelijkertijd worden gebruikt (3). De arts zal zijn of haar beslissing baseren op de plaats van de stenose en de kromming van de cervicale wervelkolom. Bovendien moeten deze opties rekening houden met de fysieke toestand van de patiënt en de ernst van de symptomen. Chirurgie is in de eerste plaats bedoeld om de compressie te verlichten en het progressieve karakter van de cervicale myelopathie te beperken.
Zoals te verwachten is, zal de algemene prognose van de patiënt verschillende maatstaven omvatten. Sommige hiervan kunnen het volgende omvatten (maar zijn niet noodzakelijkerwijs beperkt tot):
Als er meerdere verschillende locaties moeten worden behandeld (zoals het geval kan zijn bij een meer gevorderde ziekte), zal de algehele hersteltijd worden verlengd. Uiteindelijk kunnen de symptomen uiteindelijk verdwijnen of in de toekomst in mindere mate aanwezig blijven.
Dit is een basisoverzicht van cervicale myelopathie. Degenen die denken dat ze mogelijk aan deze aandoening lijden, moeten altijd het advies inwinnen van een opgeleide medische professional voor een nauwkeurige diagnose.