Η αυχενική μυελοπάθεια είναι μια εκφυλιστική αλλαγή μέσα στη σπονδυλική στήλη που μπορεί να οδηγήσει σε κίνδυνο της νευρολογικής λειτουργίας των άκρων. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά σε σχέση με αυτήν την κατάσταση είναι ότι μπορεί να προκληθεί από πολλά διαφορετικά σενάρια. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η αυχενική μυελοπάθεια μπορεί να είναι εκφυλιστική και να οδηγήσει σε προβλήματα συντονισμού, κινητικότητας και καθημερινών δραστηριοτήτων. Αν και είναι διαδεδομένη στις παλαιότερες γενιές, υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις που αυτή η πάθηση μπορεί να εμφανιστεί σε νεαρότερη ηλικία. Ας ρίξουμε τώρα μια πιο εις βάθος ματιά σε αυτόν τον τύπο μυελοπάθειας καθώς και ας εξετάσουμε μερικές από τις διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές.
Είναι πρώτα σημαντικό να καταλάβουμε ότι αυτή η μυελοπάθεια είναι αποτέλεσμα στένωσης του τραχήλου της μήτρας. Με άλλα λόγια, μπορεί να υπάρχει παράλληλα με την τυπική στένωση. Η στένωση ορίζεται απλώς ως η στένωση του καναλιού που στεγάζει τον νωτιαίο μυελό. Στην περίπτωση της μυελοπάθειας, τα συμπτώματα τείνουν να είναι λιγότερο παροδικά σε σύγκριση με μια τυπική στένωση της σπονδυλικής στήλης. Η μυελοπάθεια μπορεί επίσης να είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί, καθώς οι βασικές αιτίες της είναι αρκετά διαφορετικές.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, μπορεί να υπάρχουν πολλές καταστάσεις που οδηγούν στην εμφάνιση αυτής της κατάστασης. Μερικά από τα πιο διαδεδομένα περιλαμβάνουν:
Η κήλη και η σπονδύλωση μπορεί να έχουν θεραπευτικές επιλογές με τη χρήση χειρουργού σπονδυλικής στήλης ή νευροχειρουργού. Όπως μπορούμε να φανταστούμε, πολλά από αυτά τα συμπτώματα μπορεί να εκδηλωθούν αργότερα στη ζωή, όταν η σπονδυλική στήλη είναι πιο αδύναμη ή το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ήδη σε κίνδυνο.
Η συννοσηρότητα της μυελοπάθειας παράλληλα με τη σπονδυλική στένωση μπορεί να προκαλέσει προβλήματα όσον αφορά τη διάγνωση των συμπτωμάτων. Για λόγους συντομίας εδώ, θα ασχοληθούμε μόνο με τους δείκτες που κυριαρχούν στη μυελοπάθεια (ενώ αυτοί ΜΠΟΡΕΙ να υπάρχουν και σε μια στένωση). Μια χούφτα από τα πιο κοινά συμπτώματα είναι:**
Η αδεξιότητα και το γενικό αίσθημα σωματικής αδιαθεσίας είναι συχνά παρόντες σε πολλές περιπτώσεις. Η εξέλιξη αυτής της ασθένειας θα διαφέρει από ασθενή σε ασθενή και δεν θα εμφανίσουν όλοι όλα αυτά τα συμπτώματα. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι ο πόνος στο ένα ή και στα δύο χέρια κανονικά θα κάνει ένα άτομο να αναζητήσει θεραπεία, καθώς αυτά τα συμπτώματα μπορεί μερικές φορές να αντικατοπτρίζουν μια καρδιακή προσβολή.
Αν και αυτή είναι πράγματι μια ξεχωριστή ιατρική κατάσταση, μια ακριβής διάγνωση μπορεί μερικές φορές να αποδειχθεί δύσκολη. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι οι παρουσιάσεις ποικίλλουν και μπορεί να υπάρχουν πολλές υποκείμενες αιτίες. Ως εκ τούτου, χρησιμοποιούνται διάφορες τεχνικές για να εξαχθεί ένα ακριβές συμπέρασμα. Αυτά συνήθως περιλαμβάνουν λεπτομερές ιστορικό ασθενούς, γενετική προδιάθεση και ακτινογραφική απεικόνιση (ακτινογραφίες ή αξονική τομογραφία). Οι κύριοι δείκτες θα είναι μια φυσική συμπίεση του νωτιαίου μυελού παράλληλα με μια στένωση (στένωση) του ίδιου του καναλιού.
Η μαγνητική τομογραφία (MRI) και η μεταμυελογραφική αξονική τομογραφία (μυελο-CT) είναι άλλες μέθοδοι που γίνονται όλο και πιο διαδεδομένες λόγω της ικανότητάς τους να παρέχουν σαφέστερες εικόνες της περιοχής του τραχήλου της μήτρας. Αυτά μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην ανάδειξη των περιοχών που πρέπει να αντιμετωπιστούν με χειρουργική επέμβαση. Ο γιατρός συνήθως συσχετίζει τα διακριτά συμπτώματα του ασθενούς με το πού εντοπίζεται η στένωση. Εάν αυτά συμπίπτουν, είναι δυνατή η ακριβής διάγνωση της αυχενικής μυελοπάθειας.
Ορισμένες φυσικές εξετάσεις, όπως η παρατήρηση των εν τω βάθει τενόντων αντανακλαστικών στο γόνατο και η κάμψη του δείκτη όταν το μεσαίο δάκτυλο είναι «τίναγμα» (αντανακλαστικό Hoffman) μπορεί επίσης να υποδηλώνουν την παρουσία αυχενικής μυελοπάθειας.
Καθώς η βασική αιτία αυτής της πάθησης είναι η πίεση στην αυχενική περιοχή της σπονδυλικής στήλης, οι περισσότερες θεραπείες περιλαμβάνουν την ανακούφιση της πίεσης. Αν και μπορεί να χορηγηθεί αντιφλεγμονώδη φαρμακευτική αγωγή για βραχυπρόθεσμες καταστάσεις (όπως μετά από τραύμα), η πιο κοινή επιλογή είναι η χειρουργική επέμβαση. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα συμπτώματα μπορεί να βελτιωθούν ή να μην βελτιωθούν μετά από οποιαδήποτε τέτοια διαδικασία. Μια τεκμηριωμένη πρόγνωση είναι επομένως σημαντική πριν ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση.
Οι δύο κύριες επιλογές είναι η χειρουργική επέμβαση στο μπροστινό μέρος του λαιμού και μέσω του πίσω μέρους. Αυτά αναφέρονται τεχνικά ως:
Μπορεί επίσης να υπάρχουν φορές που και οι δύο μέθοδοι χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα (3). Ο γιατρός θα βασίσει την απόφασή του/της στο πού εντοπίζεται η στένωση και την καμπυλότητα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Επιπλέον, αυτές οι επιλογές θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη φυσική κατάσταση του ασθενούς καθώς και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Η χειρουργική επέμβαση αποσκοπεί κυρίως στην ανακούφιση της συμπίεσης και στον περιορισμό της προοδευτικής φύσης της αυχενικής μυελοπάθειας.
Όπως θα έπρεπε να αναμένεται, η συνολική πρόγνωση του ασθενούς θα περιλαμβάνει διάφορες μετρήσεις. Μερικά από αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν (αλλά δεν περιορίζονται απαραίτητα σε):
Εάν πρέπει να αντιμετωπιστούν πολλές διαφορετικές τοποθεσίες (όπως μπορεί να συμβεί με μια πιο προχωρημένη ασθένεια), ο συνολικός χρόνος ανάρρωσης θα παραταθεί. Τελικά, τα συμπτώματα θα μπορούσαν τελικά να εξαφανιστούν ή μπορεί να εμφανιστούν σε μικρότερο βαθμό στο μέλλον.
Αυτή είναι μια βασική επισκόπηση της αυχενικής μυελοπάθειας. Όσοι πιστεύουν ότι μπορεί να πάσχουν από αυτή την πάθηση θα πρέπει πάντα να αναζητούν τη συμβουλή ενός εκπαιδευμένου ιατρού για ακριβή διάγνωση.