Servikal myelopati, ekstremitelerin nörolojik fonksiyonlarının bozulmasına neden olabilen spinal kolondaki dejeneratif bir değişimdir (1). Bu durumla ilgili en ilginç özelliklerden biri, birden fazla senaryonun neden olabileceğidir. Tedavi edilmediği takdirde, servikal miyelopati dejeneratif olabilir ve koordinasyon, hareketlilik ve günlük aktiviteler ile ilgili sorunlara neden olabilir. Daha yaşlı nesiller açısından yaygın olmasına rağmen, bu rahatsızlığın daha genç yaşlarda ortaya çıkabileceği başka durumlar da vardır. Şimdi miyelopatinin bu tipine daha ayrıntılı bir bakış edelim ve mevcut bazı tedavi seçeneklerini inceleyelim.
Bu miyelopatinin servikal stenozun bir sonucu olduğunu anlamak için öncelikle önemlidir. Başka bir deyişle tipik darlık yanında mevcut olabilir. Stenoz, omuriliğe ev sahipliği yapan kanalın daralması olarak tanımlanır (2). Miyelopati durumunda semptomlar, omurgadaki standart stenoza kıyasla daha az geçici olma eğilimindedir. Kök nedenleri oldukça değiştiği için miyelopati tedavisi daha da zor olabilir.
Daha önce belirtildiği gibi, bu durumun başlangıcına yol açan birçok durum olabilir. En yaygın olanlardan bazıları şunlardır:
Herniasyon ve spondiloz, omurga cerrahı veya beyin cerrahı kullanımı ile tedavi seçeneklerine sahip olabilir. Tahmin edilebileceği gibi, bu semptomların çoğu, omurga daha zayıf olduğunda veya bağışıklık sistemi zaten tehlikeye girdiğinde hayatın ilerleyen dönemlerinde ortaya çıkabilir.
Spinal stenoz yanında miyelopatinin birlikte görülmesi, semptomların teşhisi açısından sorunlara neden olabilir. Burada kısalık olması için, sadece kendimizi miyelopati ile baskın olan göstergelerle ilgilendireceğiz (zira bunlar bir darlık içinde OLABİLİRSİNİZ). En yaygın görülen belirtilerin bir kısmı şunlardır:
Birçok durumda dolgunluk ve genel fiziksel halsizlik hissi sıklıkla görülür. Bu hastalığın ilerlemesi hastadan hastaya değişiklik gösterecek ve herkes bu semptomların hepsini yaşayacaktır. İlginçtir, çünkü bu semptomlar bazen bir kalp krizini yansıtabildiğinden, kollardan birinde veya her ikisinde ağrı olması normalde bir kişinin tedaviye başvurmasına neden olacaktır.
Bu gerçekten de ayrı bir tıbbi durum olsa da, doğru bir teşhis bazen zorlayıcı olabilir. Bu büyük oranda sunumların değişmesi ve birden fazla altta yatan nedene bağlı olmasından kaynaklanmaktadır (3). Dolayısıyla, kesin bir sonuç elde etmek için çeşitli teknikler kullanılır. Bunlar normalde ayrıntılı bir hasta öyküsü, genetik yatkınlık ve radyografik görüntüleme (X-ışınları veya CT taramaları) içerir. Ana göstergeler, kanalın kendisinin daralması (stenoz) yanında omuriliğin fiziksel bir sıkışması olacaktır.
Manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ve Post-miyelografi bilgisayarlı tomografi (myelo-CT), servikal bölgenin daha net görüntü sunma yeteneği nedeniyle daha yaygın hale gelen diğer yöntemlerdir. Bunlar ayrıca ameliyatla ele alınması gereken alanları vurgulamaya yardımcı olabilir. Doktor genellikle hastanın ayrı semptomlarını daralmanın bulunduğu yer ile ilişkilendirir. Bunlar çakışırsa servikal miyelopatinin doğru bir teşhisi mümkündür.
Dizdeki derin tendon reflekslerini gözlemleme ve orta parmak "titreşimle" (Hoffman'ın refleksi) işaret parmağının bükülmesi gibi bazı fiziksel muayene servikomiyelopatinin varlığını da gösterebilir (4).
Bu durumun temel nedeni omurga servikal bölgesindeki basınçtır, çoğu tedavi basınçları hafifletmeyi içerir. Kısa vadeli şartlar (örneğin travma sonrası) için anti-inflamatuar ilaçlar sağlanabilirken, en yaygın seçenek cerrahi yöntemdir. Bununla birlikte, belirtilerin böyle bir işlemden sonra iyileşme gösterebileceğini veya iyileşmeyeceğini gözlemlemelisiniz. Bu nedenle, herhangi bir karar alınmadan önce bilgilendirilmiş bir prognoz önemlidir.
İki ana seçenek, boynun önünden arka tarafa doğru cerrahidir. Bunlara teknik olarak şunlar denir:
Her iki metodun aynı anda kullanıldığı zamanlar da olabilir (3). Doktor, kararı stenozun bulunduğu yere ve servikal omurganın eğriliğine dayandırır. Ayrıca, bu seçeneklerin hastanın fiziksel durumunu ve semptomların ciddiyetini hesaba katması gerekecektir. Ameliyat öncelikle servikal miyelopatinin ilerleyici niteliğini azaltmak ve kompresyonun hafifletilmesine yöneliktir.
Beklendiği gibi, hastanın genel prognozu birkaç metrik içerecektir. Bunlardan bazıları şunları içerebilir (ancak bunlarla sınırlı değildir):
Birden fazla bölgenin tedavi edilmesi gerekiyorsa (daha gelişmiş bir hastalıkta olduğu gibi) genel iyileşme süresi uzar. Nihayetinde belirtiler kaybolabilir ya da gelecekte daha az bulunurlar.
Servikal myelopati için temel bir bakış budur. Bu rahatsızlıktan muzdarip olabileceklerine inananlar, doğru tanı için eğitimli bir tıp uzmanının tavsiyelerini aramalıdır.